Tajemniczy mężczyzna nocnej wartowniczki

Czerwone włosy wysunęły się spod ciemnego kaptura dziewczyny. Spojrzała za siebie. Nikogo nie było. Jedynie świerszcze i cykady grały swoją muzykę. Ruszyła po kamienistym brzegu największego jeziora w Dolinie. Jej czarna postać majaczyła w tafii jeziora, która odbijało nocne, gwiaździste niebo.

Jeszcze raz obejrzała się. Nikt jej nie śledził, lecz wiedziała, że łamie zasady. Przerwała patrolowanie, by móc załatwić swoje sprawy. A jeżeli ktoś ją nakryje, będzie miała problemy i to nie małe.

Spojrzała w niebo. Dostrzegła kilka spadających gwiazd. W tym miesiącu to zjawisko były bardzo częste, lecz ona nie nimi się przyglądała. Szukała ciemnego cienia, który w każdej chwili mógł przeciąć arktyczne powietrze nad Smocza Krainą.

-Podziwiasz gwiazdy? – usłyszała zmysłowy szept tuż obok prawego ucha. Jak rażona piorunem odwróciła się.

-Ty cwaniaku. Przestraszyłam się! Myślałam, że to ktoś ze smoków! – warknęła zdenerwowana.

-Ciii – mężczyzna w kapturze położył jej palec na ustach. – Przepraszam, ale wiesz jak lubię zaskakiwać ludzi. Szczególnie ciebie, mój drogi Koteczku. – Jedną ręką objął ją, a drugą bawił się czerwonymi włosami.

-Wiem – zamruczała. Odpięła jego czarny płaszcz i położyła dłonie na czarnej, aksamitnej koszuli.

Zsunął dłonie na jej talii i przyciągnął ja do siebie. Pochyliwszy się jego wargi połączyły się z jej. Na początku delikatnie smakował jej usta, by potem mocniej przywrzeć do niej.

-Kocham Twoje usta – zamruczał, gdy oderwał się od dziewczyny.

-Tylko moje usta?

-No oczywiście, że Ciebie całą, ale to było tylko podkreślenie..

-Dobrze, rozumiem. W sumie to i tak był żart.

-Wiem. Znam Cię dobrze – uśmiechnął się tajemniczo i złożył kolejny pocałunek na jej wargach. – To prawda, ze Dalia jest twoja adiutantką?

-Nie sądziłam, ze wieści rozchodzą się tak szybko. A podobny mieszkamy na pustkowiu – zaśmiała się.

-Zatrzymałem się w pobliskiej wiosce w jednej z karczm i pozwoliłem sobie trochę powęszyć –kawałek twarzy mężczyzny, niezakryty kapturem znowu rozjaśniał od szerokiego uśmiechu.

- Czemu się nie domyśliłam?

-Bo byłaś zbyt zajęta. Zauważyłem, że masz ostatnio dużo pracy. Czy coś dzieje z Doliną?

Czerwonowłosa dziewczyna zsunęła dłonie i stanęła dwa kroki dalej.

- Z Doliną nic, ale… Nie, po prostu trochę zaniedbywałam swoje obowiązki i trochę się tego nazbierało – również się uśmiechnęła.

- Skoro tak twierdzisz – podszedł do niej i jeszcze raz ją pocałował. Zrobił to dłużej i bardziej namiętnie. Jego bliska sercu towarzyszka myślała, ze zaraz przestanie, lecz ten całował ją dalej, zsuwając się niżej do szyi

- Georgia?

Dziewczyna szybko się odwróciła w stronę nadchodzącej osoby.

- Tak? Kto tam?

- No to ja Amber! Co ty robisz nad jeziorem... sama…

- Nic.. –odparła niepewnie. Nagle zza jej pleców wyleciał wielki, czarny kruk. – Ćwiczę zaklęcia. Zrobiłam sobie małą przerwę, musiałam sobie przypomnieć pewien tekst. A teraz pozwól, że będę kontynuować patrolowanie.

Georgia wzięła głęboki wdech i w jasnym błysku światła zamieniła się w smoczycę.

- Aha, uważaj na gadające, latające kanapki.

-Dobrze, postaram się – dziewczyna wzbiła się w powietrze.

- I na facetów! Mam wrażenie, że jeden podobny do Iganka się tutaj kręcił. – zawołała.

Georgia westchnęła.

- Jak jakiegoś podejrzanego typka spotkam to go spalę – zawołała do Amber i poleciała w noc. – Ale oprócz mojego, podejrzanego typka – mruknęła do siebie.

- I mojego też – usłyszała głos Avril w swojej głowie.

-Naszych – zachichotała i przeleciała nad jeziorem, przy którym całkiem niedawno całowała się z pewnym mężczyzną.

Tak, dostałam natchnienia przy zmywaniu naczyń, lecz podczas samego pisania, cały nowy pomysł wziął w łeb, gdyż moja wyobraźnia jest nieprzewidywalna i musiałam napisać o tajemniczym kolesiu, który mamla się z Georgią. Bo ja, to ja.. xD

Miłej nocy &)